Sztuka użytkowa Libeskinda

ZŁOTA 44, Muzeum Żydowskie w Berlinie, Imperial War Museum North, One World Trade Center – każdy, kto choć trochę interesuje się architekturą, potrafi wymienić przynajmniej kilka najbardziej doniosłych projektów Daniela Libeskinda. Nie każdy jednak zdaje sobie sprawę, że architekt ma swój udział także we wzbogacaniu definicji sztuki użytkowej.

Jednym z najbardziej imponujących projektów jest eL Masterpiece, czyli żyrandol – wysoki na 2,7 m, ważący 160 kg,  skonstruowany ze stali szlachetnej inkrustowanej 23-karatowym złotem. Libeskind stworzył go we współpracy ze swoim synem, doktorem Noamem Libeskindem, astrofizykiem. Wędrówka światła po włączeniu eL Masterpiece ma symbolizować 14 miliardów lat historii kosmosu – od Wielkiego Wybuchu do współczesności. EL Masterpiece nie jest jedyną lampą w dorobku Libeskinda – na uwagę zasługuje także Paragon (przypominająca wieżowiec lampa stojąca, rzucająca pionowy promień światła) oraz Ice – żyrandol z dmuchanego szkła o konstrukcji przypominającej puzzle.

Inną niezwykłą realizacją Daniela Libeskinda jest jacuzzi Flow, którego ekstrawagancja paradoksalnie przejawia się w zachowaniu antycznej zasady decorum. Jacuzzi bowiem nawiązuje kształtem do wodnej kipieli – z okrągłej podstawy wynurzają się ścianki zdające się wpadać w wir zwieńczony kwadratem. Innowacyjność projektu stonowana została poprzez wyraźne odwołanie do klasycznej sztuki rzymskiej.

Libeskind lubi również projektować lustra. Jednym z nich jest Mirage. Dekonstrukcja ponadczasowego kształtu elipsy i zastosowanie odblaskowych taśm zaowocowało uzyskaniem efektu załamania oraz fragmentarycznego odbicia. Lustro wydaje się znajdować w ulegającej transformacjom przestrzeni trójwymiarowej. Jego niewielka grubość sprawia, że ulegamy optycznemu złudzeniu i dostrzegamy tajemniczy cień pomiędzy ścianą a lustrem: miraż

Najnowszym projektem Daniela Libeskinda jest kolekcja Gemma, obejmująca fotel, sofę i siedziska dedykowane miejscom publicznym. Skomplikowana geometryczna struktura nawiązuje do architektonicznych upodobań Libeskinda oraz kształtu kamienia szlachetnego. Asymetryczne i na pozór twarde krawędzie zrównoważone szostały rozmyciami dającymi efekt ombre – głęboki, ciemny kolor niezauważalnie przeobraża się w jasny.

Na ZŁOTEJ 44 również można znaleźć z pozoru niewielki akcent, dzięki któremu Libeskind daje się poznać nie tylko jako architekt wielkich miejskich form, ale także kreator sztuki użytkowej. Jest to mianowicie elegancka,  bardzo klasyczna klamka do drzwi i okien. Ten skonstruowany z chromu, mosiądzu i satynowej stali nierdzewnej niewielki przedmiot nosi imię żony architekta – Nina.