Uczony. Artysta. Człowiek.

Człowiek renesansu, polihistor – tak zwykło się mówić o ludziach, którzy w każdym ze swoich interdyscyplinarnych zainteresowań doszli do poziomu mistrzowskiego. Najsłynniejszym i bodaj największym z nich był Leonardo da Vinci. Wybitny Włoch parał się malarstwem, inżynierią, architekturą, badaniem anatomii i wieloma innymi dziedzinami, w każdej osiągając doskonałość. Myli się jednak ten, kto sądzi, że tak wszechstronni mistrzowie żyli jedynie w czasach zamierzchłych. Ludzie renesansu rodzą się rzadko, aczkolwiek na szczęście nie są domeną przeszłości.

Daniel Libeskind urodził się w 1946 roku w Łodzi. Mając 11 lat, wraz z całą rodziną wyemigrował do Izraela – najpierw do Kibucu Gvat, a później do Tel Avivu. To tam młody Daniel rozpoczął naukę w szkole muzycznej. Jednakże jego miłość do muzyki zaczęła się znacznie wcześniej – już w 1953 roku pojawił się on w Polskiej Telewizji jako bardzo młody i niezwykle utalentowany wirtuoz akordeonu. Sześć lat później Libeskind zdobył prestiżowe stypendium Amerykańsko-Izraelskiej Fundacji Kulturalnej i wystąpił u boku wielkiego Itzhaka Perlmana. Jednak mimo licznych sukcesów to nie muzyka stała się dziedziną, w której Libeskind zrealizował się w pełni.

W 1959 roku Libeskindowie znów zdecydowali się na emigrację, tym razem za cel obierając Stany Zjednoczone. Rodzina zamieszkała w nowojorskim Bronxie, gdzie miały miejsce dwa zdarzenia, które zdecydowały o przyszłości nastoletniego wtedy Daniela. Zaczął on uczęszczać do Bronx High School of Science (ukończył ją w 1965 roku).

Zafascynowany ogromem miasta, w którym się znalazł, postanowił on wybrać nową ścieżkę kariery. W 1970 roku Libeskind zdobył dyplom Cooper Union for the Advancement of Science i to właśnie wtedy rozpoczęła się prawdziwa kariera jednego z najwybitniejszych współczesnych architektów. Od lat siedemdziesiątych Libeskind zaprojektował kilkadziesiąt wyjątkowych budynków, w tym ikoniczne Muzeum Żydowskie w Berlinie, Imperial War Museum North w Manchesterze czy wieżowiec ZŁOTA 44. Został także wykładowcą akademickim, teoretykiem architektury, projektantem wnętrz i sztuki użytkowej, a nawet scenografem. Do realizacji wszystkich tych celów założył w 1989 roku Studio Daniel Libeskind. Jego praca została wielokrotnie doceniona – zdobył trzy międzynarodowe nagrody RIBA, medal Goethego, nagrodę magazynu „Time” i wiele innych prestiżowych wyróżnień. W 2001 roku został on pierwszym architektem uhonorowanym Hiroshima Art Prize. Od 2004 roku Daniel Libeskind jest honorowym członkiem Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych.

13 marca 2017 roku odbyło się wielkie otwarcie jednego ze sztandarowych projektów Daniela Libeskinda – wieżowca ZŁOTA 44 – a w wydarzeniu wziął udział również architekt, który osobiście przeciął symboliczną wstęgę. Tego samego dnia w lobby odbył się wernisaż wystawy szkiców Libeskinda, będących doskonałą egzemplifikacją jego unikalnego stylu.